Αξιολογικός ορίζοντας

Έμπλεοι ευφροσύνης, εορτάζουμε φέτος τη συμπλήρωση 170 χρόνων από την ίδρυση του Σωματείου «Λέσχη ο Ζάκυνθος» (1839-2009).

Η θρυαλλίδα του εορτασμού αναρρίπισε την επιθυμία για την παρούσα αναφορά στη φαεσφόρο υπόσταση του Σωματείου.

Ασκώ, ασμένως, την οφειλετική αυτή πράξη, καθότι τούτο αρμόζει προς τηλαυγείς φάρους του πνεύματος και των φίλαλλων έργων, οι οποίοι αναδεικνύονται σε ακαταπόνητους σπορείς ελπιδοφόρου τόνου και σε ανεξύμνητα και άφλογα αλλά φλογοβόλα εναύσματα υψηλών, ηθικών και ουσιωδών επιτευγμάτων, που εκδαπανούν και αποθησαυρίζουν την ανέκφραστη αξία τους στην κοινωνική προσφορά και την πολιτιστική δημιουργία.

Το Σωματείο, από της συστάσεώς του, υπηρετεί έκθυμα την ακατασίγαστη ανερεύνηση και αναζήτηση της Αλήθειας, θεραπεύει πρόθυμα την ιερή φλόγα, που καίει ακατάσβεστα στους μυχούς της ανθρώπινης ψυχής για κοινωνική δικαιοσύνη και πολιτιστική ανάπτυξη.

Φιλοδοξεί να μας μυεί στην ευθύνη και το χρέος του πνευματικού, του διανοούμενου ανθρώπου –του ποιητή, του φιλοσόφου, του επιστήμονα, του άξιου δημιουργού, του απλού ανθρώπου– στη σύγχρονη εποχή.

Οι πνευματικοί άνθρωποι, προς τους οποίους προσβλέπει η Λέσχη, συνεγείρονται από αυτόφυτη και αυτάνθιστη ελευθερία, οιστρηλατούνται από αστραπόφωτη και άγρυπνη συνείδηση, δεν έχουν τη δύναμη του σκήπτρου αλλά την ισχύ του οίστρου. Την καθολική άνθηση, τη νικηφόρο ολοκλήρωση, τη βαθύρριζη καταβολή σθένους και καρτερίας, μένους και ακαμψίας η ψυχή του πνευματικού ανθρώπου ζωογονεί, καλλιεργεί, αξιοποιεί και γιγαντώνει.

Η «ευθύνη», στην ουσιαστική έννοιάς της, είναι η ηθική σχέση του ανθρώπου με την αποστολή του, δηλαδή εξάρτηση της ηθικής του υπόστασης από την πραγμάτωση της αποστολής του. Η ευθύνη αντίκρυ στο έργο του αποτελεί κύριο συστατικό της ιδαίτερης οντότητας του πνευματικού ανθρώπου. Αυτή την «ευθύνη» καλλιεργεί η Λέσχη, την ευθύνη του ατόμου, που εμφορείται από βαθυστόχαστες ιδέες, επιχειρεί ανεξίκακες ενέργειες και γενναιόφρονες πράξεις και το προσηλώνουν στον αδαπάνητο θησαυρό των ανθρωπιστικών αξιών και των άφθαρτων ιδανικών.

Το Σωματείο, ανέκαθεν, επιδιώκει να καθίσταται αληθινή μήτρα υπαρξιακής ολοκλήρωσης, γι’ αυτό με εύστοχη ετοιμότητα, γεμάτη από αναστάσιμη πίστη και ζείδωρη αισιοδοξία, προβάλλει το έκπαγλο όραμα της ηθικής κοινωνίας και της ακατάλυτης πολιτιστικής δημιουργίας.

Ωραιοποιεί και ηρωποιεί τον αγώνα του πνευματικά ώριμου και ηθικά συγκροτημένου ανθρώπου, του χαλκεύει συγχρόνως την πεποίθηση ότι δεν πρέπει να παραμένει πανόπτης, ολύμπιος θεατής των όσων εμπρός του διαδραματίζονται· αντίθετα του σμιλεύει τη στερρή πίστη ότι οφείλει να γίνεται δυναμικός δαμαστής των ποικίλων εκφάνσεων της ζωής και οξυδερκής πλαστουργός της ίδιας της ζωής του και ολικά της ανθρώπινης ζωής, με διαυγή και εχέφρονα επίγνωση των ωφέλιμων αλλά και των επιζήμιων συνεπειών της υπερτροφικής επιστήμης και της ξέφρενης τεχνικής της εποχής μας.

Ο σημερινός άνθρωπος βαρύνεται με την προνομιακή τύχη να πορεύεται σε μία εποχή πολυκίνδυνη και πολυέλπιδη, απειλημένη από αντιανθρώπινες δυνάμεις και εμψυχωμένη από ευδαιμονικές προοπτικές.

Η πολυσήμαντη διάσταση της ερχόμενης εποχής, ερχόμενης με θάμβος και άγχος αντίκρυ στα εδεμικά τοπία ή στα ερεβικά χάσματα, επιτάσσει τούτη την αδήριτη ανάγκη της ιστορικής στιγμής: Να μελετήσουμε μεθοδικά την πολιτιστική μας κληρονομιά, να θωρακιστούμε με τις αξίες της και να ευφρανθούμε με το πολύζηλο και πολυδύναμο άσμα της.

Το προαιώνιο αυτό άσμα, που έτερψε και τέρπει την ανθρωπότητα όλη, διδάσκοντάς της την ουσία της Ζωής, τη χαρά της Ζωής, την αξία της Ελευθερίας, την αθανασία του Πνεύματος, την Ανθρώπινη, μ’ ένα λόγο, Αρετή, που αποτελεί την ύψιστη επίτευξη και την ύπατη τελείωση της ύπαρξης των λογικών όντων.

Το εναγκάλισμα του θριάμβου, το εναρμόνισμα του αναστάσιμου μόνο η ηθική συγκρότηση μπορεί να διασφαλίσει. Μόνο με τη δύναμή της ο άνθρωπος μένει απείραχτος και πανελεύθερος, ακόμη και αν οι σειρήνες των πειρασμών και οι Ερινύες των φόβων καραδοκούν και ελλοχεύουν να τον παρασύρουν στην απρέπεια και την παρεκτροπή.

Επείγει, λοιπόν, άμεσα: Ο ηθικά και πνευματικά συγκροτημένος άνθρωπος, με την ακατασίγαστη δημιουργική του ανησυχία.

Αυτή την ανέκκλητη επιταγή υπηρετούν εξ αρχής τα μέλη και ιδίως τα Διοικητικά Συμβούλια του Σωματείου, τα οποία εργάστηκαν και εργάζονται με ασίγαστο πάθος και ένθεη προσήλωση, με αποτέλεσμα να καταστούν δομήτορες της αειφόρου και αέναης ευφορίας του, άξιας αποθησαυρισμού και αποθαύμασης.

Το Σωματείο λειτουργεί στο παρόν, ανατρέχει στο παρελθόν, καταξιώνει και αξιοποιεί το κληρονομικό του κεφάλαιο και εξακοντίζει τις δυνάμεις του στο μέλλον, ανακλώθοντας δημιουργικά την αέναη πορεία του.

Μέσα στην αείροη αυτή ανακύκληση των χρονικών περιόδων, με τη μυστηριώδη ανάμεσά τους συστροφή και επενέργεια, αταλάντευτη επιδίωξη της Λέσχης είναι να μη βασιλέψει ο ψυχικός εξευγενισμός του Ανθρώπου, να μη μείνει μόνο το εγκόσμιο φως του φθαρτού ήλιου, να μη συνθλιβούν όλα κάτω από την οπλή του παγερού θανάτου, οι βολές του μηδενός να μην ψύξουν τις ελπίδες των ανθρώπων.

Στην τροχιά αυτής της φωτοφόρου πορείας, το Σωματείο «Λέσχη ο Ζάκυνθος» έχει την υψηλή αποστολή να οργανώνει την αντίσταση, να εξασφαλίζει και να ανατροφοδοτεί τον ηθικό εξοπλισμό, να συντονίζει την αναζωογονητική προσπάθεια προς το ηθικό ενδυνάμωμα και να γίνει η ρίζα αξιολογικού ορίζοντα, άνθος μαζί και καρπός λυτρωτικής ανάστασης και σωστικής ανάτασης.

——————————

Διασαφητικές πληροφορίες:

Το ανωτέρω υμνητικό και χαριστήριο κείμενο, με τίτλο «Σωματείο Λέσχη ο Ζάκυνθος – Αξιολογικός ορίζοντας», είναι δημοσιευμένο στο ιδιαίτερα φροντισμένο, καλαίσθητο και αξιόλογο ενθυμητικό-επετειακό λεύκωμα, το οποίο εκδόθηκε το έτος 2010, από το ιστορικό Σωματείο «Λέσχη ο Ζάκυνθος», επί τη συμπληρώσει 170 ετών από την ίδρυσή του (1839-2009).

Οκτωβρίου φθίνοντος 2014, το εν λόγω κείμενο αναρτάται στο διαδίκτυο, εξ αφορμής των ευγενών και ευάρεστων συναισθημάτων ανείπωτης χαράς και διάπυρης ευφροσύνης, τα οποία δαψιλώς ενσταλάζει στις ψυχές και εντόνως διεγείρει στις καρδιές όλων των μελών του ιστορικού Σωματείου, αλλά προδήλως και όλων των Ζακυνθινών, η, κατ’ αυτάς, έναρξη των εργασιών αποπεράτωσης του περικαλλούς κτιρίου (του γνωστού περίφημου Ρωμιάνικου Καζίνου) της ιστορικής αυτής Λέσχης, στην πλατεία του Αγίου Μάρκου Ζακύνθου.